Schrik

Op een zonnige najaarsavond klim ik met negen andere durfals in een grote rieten mand. Boven ons hangt een immense luchtballon. De piloot geeft gas en in een majestueus vaartje stijgen we op, de grond blijft achter.

Het grote genieten kan nu beginnen, maar het blijkt van korte duur. Onder mij zie ik loeiende koeien, blatende schapen en hinnikende paarden in paniek wegrennen. Ze snappen er niets van, zo’n vuurspuwende draak boven hun hoofd. Wegwezen!

Maar waar kunnen ze naar toe? Elk weiland, elk perceel grond is afgebakend. Prikkeldraad, water of weg, vormen de begrenzing van hun leefgebied. Ze kunnen geen kant op.

Terug op aarde rijd ik langs de koeien, de schapen en de paarden om mijn excuses aan te bieden. Ook voor de onscherpe foto.