De bruine ruigte van de heide in de herfst. Her en der een boom, niet te veel. Nu en dan een mens, niet te vaak. Schapen in de verte, zonder herder. Een hekje dat dichtklapt, de schrik in de ogen van een hond.
De mountainbiker op het pad, een gemompelde verwensing. Twee senioren op een bankje, zwijgend. Het ventje op de driewieler, nog een lange weg te gaan.
Gepubliceerd door Ingrid Verbeek
Er gaat niets boven wonen in het prachtige Groningen. Ik zou nergens anders willen wonen, dit is mijn land. In dit blog schrijf ik over wat mij zoal bezighoudt, opvalt of verrast. En over mijn leven met maculadegeneratie.
Tussen 2014 en 2023 heb ik ook geblogd over de bewegende grond onder mijn voeten, de onzekerheid over de toekomst en het dagelijks leven met aardbevingen op www.aardbevingeningroningen.nl
Alle berichten van Ingrid Verbeek weergeven
Doorkijkjes 
Mooi beeld!
LikeLike