Hoe beschrijf je iets wat je nooit eerder hebt meegemaakt. Iets wat je dagelijks leven op zijn kop zet op een manier die je alleen uit films kent. Bij een film kun je nog denken: dit is niet echt, dit zijn acteurs, iemand heeft dit script verzonnen. Wauw, wat goed gespeeld of jeetje, wat slecht.
Hoe verwoord je iets wat niet te zien is, nu de wereld om je heen er nog net zo uit ziet als altijd. Neem mijn tuin. Die is voorzichtig aan het ontluiken, de vogeltjes zingen ’s morgens vroeg, de narcissen bloeien, de lente komt eraan. Zoals elk jaar. Maar toch is het dit jaar anders, er hangt iets in de lucht. Ongrijpbaar, onzichtbaar.
De woorden die ik zoek zijn: ik ben bang.
Dank voor je verhaal. Onderstaand gedicht kreeg ik van Remco Ekkers. Lieve Groet Fiona
Hoe je verder moet
Stap opgewekt voort
al weet je niet zeker
waar naar toe. Vooruit
over het glimmende asfalt
tussen de kale bomen
hoofd scheef, wuivend
naar het huis dat al in de mist
is verdwenen en straks vergeten.
Je zet een voet vooruit
en dan een andere.
Je kijkt niet naar de spiegeling
in de plassen, het beeld
van de takken waar je
tussen hangt, pats!
in het water.
Zo kom je verder
weg van wat is geweest.
http://www.fionazondervan.com +316 2442 1700
LikeGeliked door 1 persoon
haiku
vandaag schijnt de zon
blauwe wolkeloze lucht
corona nadert
LikeGeliked door 1 persoon