Tag: gaswinning

Piramide

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Vandaag begint in Groningen het leukste festival van Nederland: Terug naar het begin. Een weekend lang muziek, theater en kunst, in de openlucht en in eeuwenoude kerkjes. Vanochtend kom ik tijdens de wandeling met de hond gelijk kunst tegen. Vlak langs de weg staat een piramide, althans dat staat op het bordje. Een driehoekige spits toelopende paal. Op de paal zijn meerdere lagen klei te zien. Zo ziet de bodem er hier uit, in ieder geval de bovenste 2.30 meter.

Zoals bekend is hier in Groningen nogal wat te doen rond de bodem. En dan bedoel ik de bodem op 3 kilometer diepte, waar naar gas geboord werd. Mijn eerste gedachte bij dit kunstwerk is dan ook: oh, wat goed, ze besteden aandacht aan de gaswinning en wat dat ondergronds (en bovengronds) betekent. Ik loop om de paal heen in de verwachting dat er scheuren op te zien zijn. Helaas, geen scheur te bekennen.

Even overweeg ik thuis een stift op te halen om de scheur er zelf bij te tekenen. Maar van kunst moet je afblijven, daarom heb ik de scheur maar op de foto getekend, zodat de piramide toch nog een ode brengt aan de Groninger klei die het ook allemaal maar heeft moeten verdragen.

En nu op naar Terug naar het Begin.

Het verdriet van Vijlbrief

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Het was gisteren niet de eerste keer dat staatssecretaris Vijlbrief van Mijnbouw in het openbaar in tranen uitbarstte. Het gebeurde ook vorig jaar in Garmerwolde bij de reactie van hem en Rutte op het eindrapport van de parlementaire enquête gaswinning. Ik zat toen in de zaal en voelde me er erg ongemakkelijk bij.

Hij zat daar om zijn werk te doen, net zoals ik vroeger als hulpverlener mijn werk deed. Het was niet aan hem om te huilen, net zomin als dat indertijd aan mij was. Als je als professional huilt om het verhaal van de cliënt (of in dit geval de gedupeerden) laat je de ander in de steek. Mee voelen ja, mee huilen nee. Het gaat namelijk niet om jouw verdriet, maar om dat van de ander die bij jou komt voor hulp en steun.

Ik vind het oprecht fijn dat Vijlbrief met ons meevoelt en zich zo voor ons inzet, maar alstublieft: laat de tranen aan ons.

De aarde beeft

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Gisteravond de eerste aflevering van de documentaire “De aarde beeft” gezien, over de geschiedenis van Groningen en de gaswinning. Man oh man, dat hakt erin. Ik woon sinds 2010 midden in het gaswinningsgebied, dus ik weet van de hoed en de rand. En toch wist ik niet dat de allereerste boring naar gas in Thesinge was en dat dat een drama werd. Het gas spoot met een enorme kracht uit de grond en aan een kurk had niemand gedacht. In Slochteren werd een tweede poging gedaan en de rest is geschiedenis.

Ontmantelde gaslocatie in Leermens, eigen foto

Nou ja, geschiedenis, was dat maar waar. Kon ik maar zeggen: het is verleden tijd en alles is goedgekomen. Ergens in de film wordt gezegd dat de gaskraan dit jaar definitief dichtgaat. Ik kon niet nalaten tegen het scherm te roepen: ‘nou dat is nog maar de vraag, er ligt nog steeds geen wettelijk besluit over. De komende regering kan zomaar de kraan weer wijd open draaien’. Stel je voor wat dat betekent voor al die duizenden Groningers die nog steeds in een onveilig huis wonen.

Nee, het is alles behalve verleden tijd. Maar daar kunnen de makers van de film niets aan doen. Die hebben zich heel goed geïnformeerd en precies de goeie toon gekozen om ‘ons’ verhaal te vertellen. Petje af. Kijken dus, met in je achterhoofd de vraag: wat kan ik doen om mijn gasverbruik te verminderen, zodat de gaskraan nooit meer open hoeft.

De eerste aflevering is terug te kijken op NPOStart. De volgende aflevering is op vrijdag 19 februari op NPO2.

Susan Top, go for it!

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Om 13.15 uur moest ik aanwezig zijn in het provinciehuis van Groningen, om de benoeming van Susan Top tot gedeputeerde Gaswinning mee te maken. Die zou om 13.30 uur plaatsvinden, maar ze had al gewaarschuwd: “het kan later worden”. Dat zal wel meevallen, dacht ik nog, iedereen rekent op half twee en we zijn hier allemaal speciaal voor afgereisd, ondanks storm Poly. Het zou netjes zijn als het dan niet veel later wordt.

Ik verklap het maar vast: de benoeming vond pas om 19.00 uur plaats. Vijf-en-een-halfuur-later. Tot die tijd had je de keuze op de publieke tribune urenlang debatten te volgen die uitliepen en uitliepen. Of je ging bij het Forum een broodje eten en misschien zelfs nog een filmpje meepikken. Of in de stad impulsaankopen doen. Hoe dan ook, het wachten duurde lang, heel erg lang. Om 17.00 uur was ik er klaar mee. Op naar huis.

Wat ik nou zo knap vind van Susan Top is dat zij heel rustig bleef, ook al was ze al vanaf 9.00 uur aanwezig. Al vóór haar benoeming laat ze zien over zitvlees te beschikken. Zitvlees heb je niet alleen nodig om zadelpijn te voorkomen, maar ook om urenlange debatten bij te kunnen wonen. En Susan kan dat, ik heb het zelf gezien. Daarom en ook om duizend andere redenen is zij de allerbeste amazone om ons rustig, geduldig en vastberaden uit het gaswinningsmoeras te leiden. Go for it, Susan!

Andere redenen? Zie: Susan Top, een topvrouw