Schiet de paniek in mijn buik
Verdwijnt mijn trek
En word ik moe, heel moe
Mijn tranen verschuilen zich achter mijn ogen
Mijn woordenstroom stopt
Ik val stil
Stil
Stil
Tot mijn lusteloze ik
Verdoofd door angstscenarios
Alle moed bij elkaar raapt
En zich laat vasthouden
Door warme armen
Ik breek
Ik heel
Vind ik leuk:
Like Laden...
Gerelateerd
Gepubliceerd door Ingrid Verbeek
Er gaat niets boven wonen in het prachtige Groningen. Ik zou nergens anders willen wonen, dit is mijn land. Ik schrijf over de bewegende grond onder mijn voeten, de onzekerheid over de toekomst en het dagelijks leven met aardbevingen. En op Groningerblog.nl schrijf ik over wat mij verder zoal bezighoudt, opvalt of verrast.
Alle berichten van Ingrid Verbeek weergeven
Doorkijkjes 