Ik had nog zo gezegd: als jullie de nieuwe banken komen afleveren moeten jullie met een kleine auto komen. Vandaag kwamen ze, natuurlijk met een joekel van een auto. Een groot oranje monster dat op zijn weg takken van de bomen afrukte en het lage stenen muurtje voor mijn huis schampte. De chauffeur stak zijn hoofd uit het raampje en merkte op dat hij niet verder kon. Ik kon niets anders dan dat bevestigen.
Ze zetten de terugtocht in. Opnieuw sneuvelden er takken en een paar keer kwamen de wielen akelig dicht in de buurt van het slootje dat langs het pad loopt. Met zweet ik mijn handen keek ik toe, tot ik bedacht: dit is mijn probleem niet. Met een rustgevend kopje koffie heb ik binnen afgewacht tot ze zich melden met de banken.
Gelukkig hebben die het avontuur overleefd en staan ze nu te wennen aan hun nieuwe omgeving. Het grote oranje monster is er minder goed van afgekomen, die moet gebutst en bekrast zijn weg vervolgen. Maar ook daarvoor geldt: niet mijn probleem.
Doorkijkjes 