Het is al donker als er aangebeld wordt. De oude kist die ik net op Marktplaats heb verkocht staat klaar in de gang. Ik heb hem jarenlang van huis naar huis meegesleept, hij hoorde bij me. Hij rook naar vroeger thuis. Maar nu, bij weer een verhuizing, gaat hij niet meer mee. Na al die jaren is de nestgeur verdwenen.
Voor de deur staat een jonge vent, die enthousiast vertelt dat de kist voor zijn dochtertje is. Eén jaar oud is ze. Hij en zijn vrouw gaan hem vullen met spulletjes uit de eerste 16 jaar van haar leven. Een tijdscapsule die ze zal krijgen op haar 16e verjaardag. De kist gaat zich nu vullen met de nestgeur van een meisje geboren in 2024. Hoe dat ruikt zal ik nooit weten.
Doorkijkjes 