Hoe beschrijf je iets wat je nooit eerder hebt meegemaakt. Iets wat je dagelijks leven op zijn kop zet op een manier die je alleen uit films kent. Bij een film kun je nog denken: dit is niet echt, dit zijn acteurs, iemand heeft dit script verzonnen. Wauw, wat goed gespeeld of jeetje, wat slecht.

Hoe verwoord je iets wat niet te zien is, nu de wereld om je heen er nog net zo uit ziet als altijd. Neem mijn tuin. Die is voorzichtig aan het ontluiken, de vogeltjes zingen ’s morgens vroeg, de narcissen bloeien, de lente komt eraan. Zoals elk jaar. Maar toch is het dit jaar anders, er hangt iets in de lucht. Ongrijpbaar, onzichtbaar.

De woorden die ik zoek zijn: ik ben bang.