In deze drukke dagen vlak voor Kerst is tijd voor jezelf schaars. Tussen het doen van de kerstboodschappen door, begeleid ik een goeie vriendin naar het ziekenhuis. Het wachten tot de dokter klaar met haar is, duurt lang. Ik word ongeduldig en ga wat slenteren door de mij onbekende gangen van het ziekenhuis. Linksaf, rechtsaf, langs kerstbomen en vrolijke lichtjes. Ik kom het bordje Stilteruimte tegen en ga er zachtjes naar binnen, bang om iemand te storen. Ik betreed, temidden van de hektiek van het ziekenhuis, een andere wereld. Mijn lichaam ontspant zich, hier heerst rust, hier wordt de tijd stilgezet en ontstaat lege tijd. Wat iets anders is dan ledige tijd. Mijn ongeduld is verdwenen en het wachten is geen wachten meer. Genietend zit ik in deze verstilde ruimte en neem ik tijd voor mezelf. Zo vloeit de tijd die de dokter neemt samen met mijn eigen tijd. Ik ervaar dat door tijd te nemen er tijd ontstaat. Een byzondere ervaring, een kerstboodschap waardig.