schilderen – Doorkijkjes

De eerste stapjes zijn gezet, ik heb al drie schilderlessen achter de rug. Van de eerste kwam ik opgewekt maar ook erg moe thuis. De tweede ging al beter doordat ik tussendoor een tijdje mijn ogen dicht heb gedaan. De derde was dramatisch, ik snapte niet wat ik moest doen en voelde me een kneus tussen al die ‘echte’ schilders. Zij probeerden me te troosten met de woorden: ‘zo zijn wij ook begonnen’.

*_{mijn allereerste probeersel: een roodborstje}*

Lief bedoeld, maar het hielp niet. Met tranen in mijn ogen fietste ik naar huis, vol twijfels over de haalbaarheid van de zoektocht naar de schilder in mij (zie ook dit eerdere blog). Naast dat ik nog nooit geschilderd heb is de confrontatie met mijn maculadegeneratie een pijnlijke. Om te schilderen heb je genoeg licht nodig en dat is nou precies wat mijn oog slecht verdraagt.

Toch heb ik het nog niet opgegeven, want ik heb wel ontdekt dat ik een beetje pielen met een kwast op een canvas erg leuk vind. Maar ik moet nog zoeken naar de beste omstandigheden waarop ik dit met zo min mogelijk moeite en zo veel mogelijk plezier kan doen. Volgende week les vier.

Tips zijn welkom.

Mijn voormalig beeldhouwdocent nodigt mij uit voor een uitje naar een museum, samen met haar cursisten. Ik behoor tot de oud-cursisten, want door mijn maculadegeneratie heb ik het beeldhouwen moeten opgeven. Een pijnlijk verlies, waar ik lang mee geworsteld heb. Tot mijn eigen verrassing ga ik zonder aarzelen op haar uitnodiging in. Ik krijg er geen spijt van, integendeel.

Met een aantal van de cursisten ben ik in de loop der jaren goed bevriend geraakt. Ze snappen wat het voor me betekent weer onder “beeldhouwers’ te zijn. Ik vertel ze dat ik besloten heb een schildercursus te gaan doen. Dat ik dit met droge ogen kan vertellen en dat er niets meer in mij schrijnt over het niet meer kunnen beeldhouwen, vertelt mij dat ik dit verlies helemaal geaccepteerd heb. En dat ik eraan toe ben vooruit te kijken in plaats van terug.

Het is tijd om op zoek te gaan naar de schilder. Ik hoop dat ik haar in mij kan vinden.

Voor A. en K.