Behalve op ons oude kerkje, kijk ik ook uit op een rijtje zwarte elsen. In één ervan zit een rond gat, zorgvuldig uitgehakt door een grote bonte specht. Sinds een paar dagen maakt het gat lawaai, soms een zacht murmelen, maar vaker een gekrijs van jewelste. Dan komt moeder- of vaderspecht een wurmpje brengen en knokt elk spechtenkindje voor wat het waard is. Voor mij, nee voor mij!
Het gaat de hele dag door, wat moet het spechtengezin moe zijn. Zal ik een pannetje soep voor ze maken, zodat de ouders een dagje vrij hebben? Een lekker soepje van insecten, larven, rupsjes en kevertjes. Allemaal in mijn tuin voorradig, dus zonder CO2 uitstoot. Nou maar hopen dat ze het lekker vinden of is dit te menselijk gedacht?
Doorkijkjes 
wat bijzonder, zeg!
LikeLike