Ik sta in de plaatselijke supermarkt bij de kopieermachine. Naast mij komt een jonge knul staan. “Mijn zusje hangt hier nog”, zegt hij tegen me en wijst op een roze geboortekaartje op het prikbord. Ik tuur naar de kleine lettertjes op het kaartje en zie dat het er al vanaf april hangt. ‘Je zusje is al een half jaar’. “Ja”, zegt hij, “ze halen het kaartje maar niet weg, ze laten het gewoon hangen”. ‘Misschien kun je het zelf weghalen’, opper ik. De jongen aarzelt even en haalt dan het kaartje, met punaise en al, van het prikbord en stopt het in zijn zak. Hij loopt de winkel uit en ik ga door met kopiëren.
Als ik klaar ben, ontdek ik dat hij zijn boodschappenlijstje heeft laten liggen. Hij was nog niet klaar met boodschappen doen, maar het belangrijkste had hij al wel gekocht:
luiers voor zijn zusje.
