We zitten met z’n vieren in een rustig hoekje van het eetcafé. Koffie en thee is besteld. Daarna blijft het stil. Wie neemt het initiatief? Ik kijk naar de vrouw tegenover me en zie hoe ze zich met een strak gezicht zit te verbijten. “Barst maar los” zeg ik en dat doet ze.
Twee van ons nemen vandaag afscheid, twee gaan verder. Ons team valt uit elkaar. Zij is een van de achterblijvers en heeft dit niet aan zien komen. Ze baalt. We praten een uur lang, luchten ons hart, luisteren naar elkaar en lichten toe. Alles komt op tafel, alles wordt benoemd.
Tot we opnieuw stil vallen. De sfeer is veranderd, het oude vertrouwde teamgevoel is terug. “Laten we taart bestellen” zegt ze.
Doorkijkjes 