Voor de tweede dag op rij lig ik op de bank, dekentje over me heen, houtkacheltje aan. Buiten waait een schrale wind. Ik amuseer me met muziek luisteren, nog niet gelezen tijdschriften doorkijken en mijn PC opschonen. Huisgenoot M. voorziet me van chocoladecroissants en kopjes thee.

Ik ben een bezig mens, altijd wat te redderen, altijd een project onder handen, altijd wel een plan. Tot mijn accu plotsklap leeg is en dan is de enige remedie: op de bank. Elke keer neem ik me voor het niet meer zo ver te laten komen. En elke keer komt het wel weer zo ver.
Want twee dagen op de bank onder een dekentje is niets anders dan twee dagen ‘schoolziek’ zijn. Een genoegen dat ik mezelf af en toe gun. Daarom ga ik morgen weer vol aan de bak, op weg naar de volgende lege accu.
Goed zo Ingrid, ga zo door. Het leven is kort dus haast je!
LikeLike