Vanochtend vroeg uit de veren. Om acht uur het installatiebedrijf bellen om een storing te melden. Onze nieuwe hybride warmtepomp heeft al voor de derde keer in twee weken kuren. Ons wordt een monteur beloofd. Om twaalf uur nog maar een keertje bellen, waar blijft ie?
Om half twee rijdt het ons inmiddels te bekende autootje voor. De monteur verdwijnt in de bijkeuken, komt er drie uur later weer uit en zegt: “ik geef het op, de leverancier van de warmtepomp moet het maar oplossen”. ‘Dan zitten we dus zonder verwarming’, merk ik kribbig op. “Ja”, zegt hij, “en ook zonder warm water”. Haastig pakt hij zijn spullen en maakt zich uit de voeten.
Mijn woede leef ik uit op de warmtepomp. Bam, daar gaat de waterdruksensor aan diggelen. Tjakka, het voorpaneel ligt in tweeën. Ook het waterreservoir moet het ontgelden. Als een aangereden hert liggen de bloederige resten verspreidt over de natte vloer.
Knappe kop die hier nog een warmtepomp van kan maken.
Doorkijkjes 
Ha ha, ik zie het helemaal voor me. Heel begrijpelijk overigens, ik hoop dat de woede jou een beetje warmte heeft gegeven.
LikeLike