Schiet de paniek in mijn buik
Verdwijnt mijn trek
En word ik moe, heel moe
Mijn tranen verschuilen zich achter mijn ogen
Mijn woordenstroom stopt
Ik val stil
Stil
Stil
Tot mijn lusteloze ik
Verdoofd door angstscenarios
Alle moed bij elkaar raapt
En zich laat vasthouden
Door warme armen
Ik breek
Ik heel
Vind-ik-leuk Aan het laden...
Gerelateerd
Gepubliceerd door Ingrid Verbeek
Er gaat niets boven wonen in het prachtige Groningen. Ik zou nergens anders willen wonen, dit is mijn land. In dit blog schrijf ik over wat mij zoal bezighoudt, opvalt of verrast. En over mijn leven met maculadegeneratie.
Tussen 2014 en 2023 heb ik ook geblogd over de bewegende grond onder mijn voeten, de onzekerheid over de toekomst en het dagelijks leven met aardbevingen op www.aardbevingeningroningen.nl
Bekijk alle berichten van Ingrid Verbeek
Doorkijkjes 