Elke keer als ik hem in de pan hang gaat er een rilling door me heen. Wat moet het kokende water pijn doen aan zijn benen en billen. Daarom spreek ik hem altijd geruststellend toe: ‘je bent niet echt hoor, je bent van plastic dus je voelt er helemaal niets van’.
Het maakt niets uit, de volgende keer voel ik weer diezelfde rilling. Alsof ik mezelf over de rand van de pan hang en de hete stoom mij langzaam gaart. Klaar om op te eten. Daarom heb ik besloten het hangmannetje te ontzien en voortaan zelf de wacht te houden bij het kokende water. Niet als hangvrouwtje, maar netjes op een kruk op veilige afstand.
Doorkijkjes 