Voor de laatste keer op bezoek bij mijn zieke tante. Drie dagen geleden herkende ze me nog, vandaag niet meer. Ik voer haar appelmoes en vla, het enige dat ze nog eet.
Ze is al onderweg naar haar bestemming, ze hoeft alleen nog te arriveren. Ik hou haar hand vast en fluister lieve woordjes tot ze slaapt.
Een laatste aai over haar wang. Bij het verlaten van de kamer kijk ik nog één keer om.
Vind ik leuk:
Like Laden...
Gerelateerd
Gepubliceerd door Ingrid Verbeek
Er gaat niets boven wonen in het prachtige Groningen. Ik zou nergens anders willen wonen, dit is mijn land. Ik schrijf over de bewegende grond onder mijn voeten, de onzekerheid over de toekomst en het dagelijks leven met aardbevingen. En op Groningerblog.nl schrijf ik over wat mij verder zoal bezighoudt, opvalt of verrast.
Alle berichten van Ingrid Verbeek weergeven
Doorkijkjes 