Voor het eerst naar de Dutch Design Week in Eindhoven. Mijn kleine nichtje is nu zo groot dat ze er mag exposeren. Zij is de reden dat we uit Noord-Groningen helemaal naar het verre Brabant afreizen. Het is een slimpie, dat kon je in de wieg al zien. Twee studies doen en daarna ook nog promoveren, ze heeft het niet van mij.
We ontmoeten haar in de Embassy of health, waar de nieuwste ontwikkelingen rond gezondheidszorg te zien zijn. Haar bijdrage (als deel van een team) heet Intimate Implant oftewel Intiem implantaat. Een biologisch afbreekbaar implantaat dat het menselijk lichaam aanzet tot herstel van, bijvoorbeeld, een knie en dat zichzelf na gedane zaken afbreekt. Futuristisch ja, maar niet ondenkbaar.
Met de koptelefoon op en een kunstzinnige weergave van een kunstknie in mijn armen, ben ik getuige van een intiem afscheidsbericht van het implantaat waarin het vertelt hoe het is om een mens op deze manier te helpen en hoe moeilijk het is om daarna afscheid te moeten nemen.
Ik voel het verdriet van een implantaat dat nog niet bestaat en misschien wel nooit zal bestaan, maar dat zo empatisch is dat het sowieso gezondheidsbevorderend is. In ieder geval voor mij.
Voor A.Fl.
Doorkijkjes 