Naald en draad

~ Ingrid Verbeek

Sinds 25 november 2020 had ik geen knoop meer op een blouse gezet of scheur in een broek gerepareerd. Door mijn maculadegeneratie kon ik de draad niet meer door de naald rijgen, laat staan de gaatjes van de knoop zien. Gelukkig is mijn partner naaldvaardig.

afbeelding:
naald en draad

Vandaag, 25 januari 2024, heb ik het voor het eerst weer zelf gedaan. Twee grote knopen met grote gaten met een grote naald op een vest gezet. En daarmee iets terugveroverd wat ik kwijt was.

Het is maar iets kleins en ik hou helemaal niet zo van naaien, maar toch ben ik er blij mee. Want het betekent dat ik wat ik kwijt ben soms terug kan vinden. Dankzij mijn goede oog dat de touwtjes, draadjes in dit geval, na drie jaar strak in handen heeft.

Onbekend's avatar

Gepubliceerd door Ingrid Verbeek

Er gaat niets boven wonen in het prachtige Groningen. Ik zou nergens anders willen wonen, dit is mijn land. In dit blog schrijf ik over wat mij zoal bezighoudt, opvalt of verrast. En over mijn leven met maculadegeneratie. Tussen 2014 en 2023 heb ik ook geblogd over de bewegende grond onder mijn voeten, de onzekerheid over de toekomst en het dagelijks leven met aardbevingen op www.aardbevingeningroningen.nl

Een gedachte over “Naald en draad”

Plaats een reactie