De dag begon goed met een lange wandeling met de hond. Daarna een was in de wasmachine gedaan en met een kopje koffie achter de PC. En toen gebeurde het, de ene nies na de andere bulderde door de kamer. De poezen renden in paniek weg, de haastig gehaalde doos tissues was in een uurtje leeg.
De PC ging uit en ik ook. Op de bank, rillend van de snel opkomende koorts keek ik verbaasd naar mezelf. Net nog zo fris als een hoentje, nu zo ziek als een hondje. Hoe dan? Ik had geen idee.
Na een slechte nacht vol koortsdromen verwachtte ik zo’n zelfde zieke dag. Maar die kwam niet, geen enkele nies heeft mijn neus verlaten, de nieuwe doos tissues bleef onaangeroerd. Een beetje verhoging was het enige aandenken aan de dag ervoor. Hoe dan? Ik heb geen idee.
Daar vertoef ik, vijf dagen later, nog steeds. Huisgenoot M. is ondertussen alweer op de been en gelijk de hort op. Daar lig ik dan, met als enige gezelschap poes Floris. Wie smeert vandaag mijn boterhammetjes en wie zet vandaag kopjes thee met honing naast mijn bed. Wie gaat vandaag naar de Hema om nieuwe zakdoekjes te kopen. Graag die met menthol, want die snuiten het fijnst. Iemand?
Doorkijkjes 