Scheefgroei

Als ik met de hond ga wandelen passeer ik altijd onze scheve boom. Hij staat naast het huis, gevaarlijk overhellend richting het pad. Zijn takken buigen steeds dichter naar de grond, in de schaduw van de bladeren groeien paddenstoelen in het gras. Elke keer als ik langsloop, gluur ik vanuit mijn ooghoeken naar de boom: hangt hij niet schever dan gisteren, raken de bladeren nu echt de grond, hoor ik daar geen zacht gekraak?

Hoe schuin kan een boom groeien voor hij omvalt? Hoe lang kunnen zijn wortels de aantrekkingskracht van de aarde weerstaan en zijn stam rechtop houden? Wanneer keert hij terug naar waar hij vandaan komt?

Vragen die me bezig houden terwijl ik naar mijn vrolijk huppelende hond kijk. Hij heeft heel andere zorgen: ‘Wiens plasje is dit, waar zitten muizen, wanneer mag ik los?’

Scheefgroei, het zal hem worst wezen. ‘Hmmm, ja lekker, worst’,

‘