De dagen tussen kerst en oud & nieuw zijn wat onbestemd. Een beetje op de bank hangen en tv kijken. Ik blijf steken bij het programma ‘Jacobine op zondag’, waar Huub Oosterhuis samen met dochter Trijntje geïnterviewd wordt. In mijn studentenjaren ging ik wel eens naar een oecumenische dienst waar liederen van Huub gezongen werden. Zijn teksten hielpen mij mezelf en de wereld om me heen beter te begrijpen. Daarna ben ik hem uit het oog verloren.
Gisteren heb ik hem teruggevonden. Trijntje zong de teksten van haar vader en ze raakten me, zoals ze dat eerder ook deden: “Ken je mij? Wie ken je dan? Weet je mij beter dan ik? Ken je mij? Wie ben ik dan? Weet je mij beter dan ik”?
Ik denk aan mijn eigen vader, die mij kende voor ik mezelf kende. Die er altijd was als ik even niet meer wist wie ik was, die me dan beter wist dan ik. Hij is er niet meer, maar gisteravond voelde ik zijn aanwezigheid alsof hij naast me op de bank zat.
Doorkijkjes 
Mooi!
LikeLike
Ach Ingrid, wat prachtig zo mooi. Tegelijkertijd bedenk ik wie mij kent, beter dan ik. Ik kom uit bij een paar mensen die stukjes van mij kennen, beter dan ik. Het voelt als snippers. En al is het niet compleet, het is waardevol. Het roept verlangen op bij mij.
LikeGeliked door 1 persoon