Ik haal hond Benthe op bij zijn oppasbaasjes, drink gezellig een kopje thee mee en wissel de ervaringen van de dag uit. Als ik bijna 
op het punt van vertrekken sta, zegt de oppasman: ‘Wil je mijn vogeltje nog even zien?’
Hij zet de televisie aan en rommelt wat met de afstandsbediening. ‘Kijk, dit is mijn vogeltje, dit is haar staartje en dat haar kopje’. Ik zie wazige beelden van een vogeltje in een vogelhuisje, gemaakt met een webcam.
Opgelucht haal ik adem. Dacht ik toch echt even dat hij wat anders bedoelde.
Doorkijkjes 