Het begon met een monsterlijk stuk steen. Groot, lomp en grijs. Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest, dus zette ik het eerst maar eens rechtop. Dat scheelde al. Daarna heb ik mijn handen hun gang laten gaan. Er ontstond een spiraal, de steen verloor iets van zijn lompheid. Al noemde ik het bij mezelf nog steeds ‘het monster’.
Ik zwoegde voort, stoppen was geen optie, de steen liet me niet los. Langzaamaan begon hij te leven, er kwam schwung in. Ik vijlde en schuurde door, tot er op een dag opeens een vlinder te voorschijn kwam. Ik was blij verrast en snapte nu waarom ik niet eerder kon stoppen: de vlinder wachtte om bevrijd te worden.
Doorkijkjes 
Wat een mooie beschrijving van een bevrijding.
Groet Fiona
http://www.fionazondervan.com +316 2442 1700
>
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig beschreven hoe dat gaat met beeldhouwen! Ben benieuwd naar je vlinder.
LikeLike
Mooi beschreven, ik zie en voel je zwoegen. Maar het is de moeite waard!
LikeLike