Echte knuffels

We groeten elkaar wat ongemakkelijk. Een knikje voor de een, een luchtzoen voor de ander. Alleen de jarige krijgt een knuffel, op afstand. De tuin is groot genoeg voor een feestje met zes mensen.

In het begin is het wat zoeken. Hoe kom je bij je stoel zonder te dicht bij een ander langs te lopen. Hoe geef je een theekopje aan en hoe snij je de taart veilig in stukken. We manoeuvreren wat onhandig om elkaar heen, stoelen worden veelvuldig verplaatst en nieuwe looproutes geïmproviseerd.

Na een tijdje hebben we de smaak te pakken. Door het steeds maar schuiven met stoelen ontmoeten we elkaar allemaal. Soms in een twee- of drietal, vaker met zijn zessen. De intimiteit groeit, het gesprek verdiept zich. De jarige glundert.

Aan het eind van het feest zijn we een hecht team geworden, naadloos op elkaar ingespeeld in een gezamenlijke choreografie. Het nieuwe jarig heeft de toekomst. Alleen de echte knuffels ontbreken nog.