Ik laat de hond uit in een witte wereld. Er zijn me al wat mensen, honden en fietsen voorgegaan. De pootafdrukken aan de rechterkant van de weg zijn van Benthe. Die herken ik uit duizenden.
Ik loop vaak over deze weg, hij brengt me naar het weiland waar Benthe vrij kan rondrennen. We hebben samen al heel wat schoen- en pootafdrukken achtergelaten. De meeste onzichtbaar, behalve als er modder op de weg ligt.
Zodra de sneeuw gesmolten is, zijn de sporen verdwenen. Of zou de aarde onthouden wie hier gewandeld, gefietst en gerend hebben? Misschien blijven onze sporen wel bestaan, ook als we er niet meer zijn. Een troostrijke gedachte.
Voor Loes †
Doorkijkjes 