De dichteres Justine Borkes is overleden, lees ik in de krant. Ik loop naar de boekenkast en pak haar dichtbundel ‘Liefde kan samengaan’. Ik heb het boekje lang niet in handen gehad, maar weet het feilloos te vinden. Haar gedichten zijn in mij beklijfd.
jij gaat zacht
langs me heen
raakt me
voortdurend
nauwelijks zichtbaar
neemt de rivier haar oevers mee
+++++
de gewoonste dingen
blijven hangen doe
jij het licht uit of
zal ik het doen
Justine Borkes, Liefde zal samengaan, 1978, uitgeverij de Feeks
Vind-ik-leuk Aan het laden...
Gerelateerd
Gepubliceerd door Ingrid Verbeek
Er gaat niets boven wonen in het prachtige Groningen. Ik zou nergens anders willen wonen, dit is mijn land. In dit blog schrijf ik over wat mij zoal bezighoudt, opvalt of verrast. En over mijn leven met maculadegeneratie.
Tussen 2014 en 2023 heb ik ook geblogd over de bewegende grond onder mijn voeten, de onzekerheid over de toekomst en het dagelijks leven met aardbevingen op www.aardbevingeningroningen.nl
Bekijk alle berichten van Ingrid Verbeek
Prachtig! Bedankt voor dit mooie gedicht op deze grijze donkere maandagochtend
LikeLike