Hemelen

Ze was voorbereid en toch was het een schok. Ze had hem dit jaar al drie keer opgezocht waarvan de laatste keer op stel en sprong. Maar nu hoefde ze zich niet te haasten, hij was gaan hemelen. Haar hoogbejaarde oom, waarmee ze zo fijn over vroeger kon praten. Over samen cantharellen zoeken in het bos, logeerpartijtjes die altijd te kort waren, grapjes die elke keer weer leuk waren. Hij had deze wereld verlaten, het was zijn tijd.

Nu is ze voor de laatste keer onderweg naar hem. Hoe dichter de trein zijn bestemming nadert, hoe verdrietiger ze wordt. Deze keer zal hij haar niet begroeten met de woorden: “lieve meid, wat fijn dat je er bent”. Maar zij kan wel tegen hem zeggen: “lieve oom, wat fijn dat je er was en dat ik je liefde heb mogen ontvangen. Ik voelde me veilig bij jou en neem je voor altijd mee in mijn hart “.

Het is goed zo.