Het is stil in de tuin, het enige geluid komt van de vogels. Ze vliegen af en aan met bouwmateriaal voor hun nesten. Zo te horen wordt er veel overlegd, waarbij ruzies krijsend worden uitgevochten. Een bonte specht hakt onverstoorbaar een gat in een boom. De vijver weerspiegelt de strakblauwe lucht, geen wolkje aan de hemel.
Tot de rust opeens verstoord wordt door heftig geplons en gespartel. Is er een vogel in de vijver gevallen of de poes? Snel gaan kijken maar, want het klinkt onheilspellend. In het midden van de vijver is het een en al beweging, glimmend groene lichaampjes zijn in een gevecht verwikkeld. Er wordt gekwaakt, gerateld en gefloten. Oh, de kikkers zijn op de versiertoer en de concurrentie is zo te horen groot.
De poes staat er belangstellend bij te kijken. Hij lust best een kikker op z’n tijd. Maar tegen zoveel machogeweld kan hij niet op. Hij is niet de enige.
De geluiden zijn afkomstig van Wilma’s kikkersite.
Mooi, hoe zo’n beestje zich helemaal ontspant en zich in je laat zakken. Hoe zou dat voelen, om bij mij op schoot te liggen? Ik heb het wel eens bij mezelf uitgeprobeerd, maar dat bleek fysiek onuitvoerbaar. Maakt het voor de kat eigenlijk uit wiens schoot het is? Hij ligt ook graag bij anderen, maar nooit zo languit als bij mij. Misschien omdat ik van die lange benen heb?
Doorkijkjes 