De wachter

16 juli 202016 juni 2021 ~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

20200715_194921_resized — Beeld: Gerrit van Emous

Daar staat hij dan, midden in de grote tuin. Hij kan zijn hele territorium overzien en heeft genoeg ruimte om op te stijgen en te landen.

De jongen van de witte kwikstaart moeten van wormpjes worden voorzien, doen de ouders dat wel? Of pikken de merels al het eten voor hun neus weg. En de pauwen van de buurman? Die horen hier niet, hup wegwezen. De heggenmusjes en de vinkjes redden zichzelf, daar heeft hij geen omkijken naar. Hé, wat doet die reiger daar? Die zit naar een kikker te loeren, ho ho maatje, vergeet het maar.

En de mensen, hoe gaat het daar mee? Die zitten, zoals elke avond, samen op het terras met een wijntje en een nootje. Hij gaat er straks gezellig bij zitten, maar eerst nog een controlerondje door de tuin en pas daarna aan de drank. Best een verantwoordelijke baan, wachter zijn.

P.S.
Wilt u ook een wachter in de tuin? Bezoek dan beeldentuin Eenumermaar in Zeerijp. Daar vliegen ze vrij rond.

Geluksvogel

11 juni 202016 juni 2021 ~ Ingrid Verbeek ~ 1 reactie

Het uilskuiken is al een paar dagen terug op het ouderlijk nest. ’s Nachts maakt het herrie voor twee. Zo te horen heeft het een broertje of zusje. Maar die durft nog niet uit het nest te klimmen.

20200610_164420_resized Zodra het gaat schemeren nemen de uilen de tuin over. Overdag hoor je ze niet, alleen moeders (of vaders) waakt in een hoge boom en kijkt je streng aan als je langs loopt. ‘Stil, maak mijn kinderen niet wakker’, zie je haar denken. Braaf hou ik mijn kaken stijf op elkaar.

Dat doen zij op hun beurt niet, ’s nachts dan. De uilskinderen laten met hoge schrille kreten weten dat ze honger hebben. De ouders reageren met geruststellende chachacha geluiden: ‘We komen eraan’. In de loop van de vroege ochtend hoor je het ouderpaar steeds geïrriteerder worden: ‘Nee, nou hebben jullie genoeg gegeten, hup tanden poetsen en naar bed’. De kinderen protesteren nog lang.

Dit alles speelt zich af in de bomen vlakbij mijn slaapkamer. Mijn nachtrust wordt erdoor verstoord, maar dat deert me niet. Ik voel me een geluksvogel dat mijn slaap begeleid wordt door de huiselijke geluiden van een uilenfamilie.

Ik waan me terug in mijn ouderlijk huis.

Kettingzaag

31 maart 202016 juni 2021 ~ Ingrid Verbeek ~ 2 reacties

tree-100589_1920 Ik had twee mannen in mijn tuin. Ze snoeiden de boomgaard alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Dat was het natuurlijk ook, alleen nu even niet. Ik heb me gelaafd aan de geur van vers hout, het gebrul van de kettingzaag en de kameraadschap van twee collega’s die niet thuis hoeven te werken.

Om de vijf minuten liep ik de tuin in, maakte een praatje en stelde vragen als: komen de vruchten aan de korte of de lange lootjes? Geduldig gaven ze antwoord, want ze hadden al gauw door dat ik snakte naar ouderwets menselijk contact. Ze boden me zelfs een stoel aan en een kopje koffie. Dat laatste heb ik maar afgeslagen, want je weet maar nooit.

Het was mijn heerlijkste ochtend sinds weken.

Speciaal voor de kettingzaag fans

Tuinfeest

10 september 201910 september 2019 ~ Ingrid Verbeek ~ 1 reactie

Het regende dat het goot en de zon scheen alsof het hartje zomer was. Ik gaf een feestje in eigen tuin en had voor de zekerheid ook mijn huis tot feestruimte omgebouwd. Dat laatste bleek niet nodig, de partytent hield iedereen droog en voorzien van taart en thee. De zon zorgde voor de rest.

Die rest bestond uit werken in de tuin. Ik vraag altijd iets terug van mijn gasten. De ene keer is dat een leuk gedicht, de andere keer een financiële bijdrage voor een goed doel. Deze keer, omdat ik jubileum verjaarde, was mijn eigen tuin het goede doel.
20190907_165401_resized
Mijn gasten waren erop voorbereid en daarom kan ik met de hand op mijn hart zeggen: iedereen heeft uit eigen vrije wil meegeholpen. Er is gesnoeid, gesjouwd, gezaagd, geknipt, gesleurd en gekreund. Gelukkig zat ik op veilige afstand onder de partytent, ik heb er niet veel van meegekregen. Toen ze klaar waren, kregen ze als beloning een extra stuk taart.

Over het resultaat ben ik zeer tevreden, de tuin kan weer jaren voort. Of dat ook voor mij geldt, betwijfel ik. Bij een volgend feest draag ik mezelf als goed doel voor.

Tumult in de tuin

20 april 2018 ~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Het is stil in de tuin, het enige geluid komt van de vogels. Ze vliegen af en aan met bouwmateriaal voor hun nesten. Zo te horen wordt er veel overlegd, waarbij ruzies krijsend worden uitgevochten. Een bonte specht hakt onverstoorbaar een gat in een boom. De vijver weerspiegelt de strakblauwe lucht, geen wolkje aan de hemel.

Tot de rust opeens verstoord wordt door heftig geplons en gespartel. Is er een vogel in de vijver gevallen of de poes? Snel gaan kijken maar, want het klinkt onheilspellend. In het midden van de vijver is het een en al beweging, glimmend groene lichaampjes zijn in een gevecht verwikkeld. Er wordt gekwaakt, gerateld en gefloten. Oh, de kikkers zijn op de versiertoer en de concurrentie is zo te horen groot.

common-frog-2197946_1920 De poes staat er belangstellend bij te kijken. Hij lust best een kikker op z’n tijd. Maar tegen zoveel machogeweld kan hij niet op. Hij is niet de enige.