Ik had twee mannen in mijn tuin. Ze snoeiden de boomgaard alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Dat was het natuurlijk ook, alleen nu even niet. Ik heb me gelaafd aan de geur van vers hout, het gebrul van de kettingzaag en de kameraadschap van twee collega’s die niet thuis hoeven te werken.
Om de vijf minuten liep ik de tuin in, maakte een praatje en stelde vragen als: komen de vruchten aan de korte of de lange lootjes? Geduldig gaven ze antwoord, want ze hadden al gauw door dat ik snakte naar ouderwets menselijk contact. Ze boden me zelfs een stoel aan en een kopje koffie. Dat laatste heb ik maar afgeslagen, want je weet maar nooit.
Het was mijn heerlijkste ochtend sinds weken.
Speciaal voor de kettingzaag fans
Dat kan ik me voorstellen! Had ik ook met mijn tuinman maandag, vanaf een veilige afstand! Hij nam zelfs een afgezaagd bureaublad en een kastje mee, hij moest toch met alle gesnoeide takken naar de stort. Het leven lijkt dan even ‘normaal’!
LikeLike
Bijzonder hoe in een paar weken alles kan veranderen. Dat je nu blij kunt zijn met een klein praatje met twee tuinmannen. Niet het vele is goed maar het goede is veel
LikeLiked by 1 persoon