Tag: Zomervakantie

De zon en de zeis

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Elke ochtend om een uur of negen piept de zon achter de bergen tevoorschijn. Pas ’s avonds laat verdwijnt hij weer. Dat is best veel zon, dag na dag. Maar ik klaag niet, want ik ben hier op vakantie. Wie wel wat te klagen hebben, zijn de mannen die de weidjes aan het maaien zijn.

men-394235_1920

Balancerend op de steile hellingen, met een bonte zakdoek om hun nek, laten ze de zeis het werk doen. Als het gras gedroogd is, wordt het met de hooivork opgeladen op een kar, waarna de volgende weide aan de beurt is. En dat altijd in de volle zon. Toch hoor ik ze nooit vloeken. Alleen het geluid van de zeis en de geur van versgemaaid gras begeleiden hun arbeid. Zo doen ze het al generaties lang en zo zullen ze het blijven doen. Ik kan uren naar ze kijken.

Deel vijf in de serie Zomer in Zwitserland

 

Landingsplaats voor engelen

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Zwitsers houden van engelen. Daarom is er bij ons vakantiehuisje een speciale landingsplaats voor ze gemaakt. Een strook gras is ultrakort geschoren en een speciaal ontvangsthuisje in gereedheid gebracht. Die landingsbaan zal er niet voor niets zijn, dus elke dag hoop ik een engel te zien. Tot nu toe zonder sukses.

20180622_165237

Vanochtend was het opeens een tumult van jewelste. ‘Daar landt een engel’ riep ik uit en rende naar buiten. Waar ik bijna in botsing kwam met een heuze helicopter die probeerde te landen op het grasveldje. Verontwaardigd heb ik hem weggejaagd, en een klacht ingediend bij de Helicopterpolizei vanwege het schenden van het engelenluchtruim.

Voor Erna

Deel vier in de serie Zomer in Zwitserland

Kabelbaan

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Vanuit Sant Niklaus gaat een kabelbaantje naar het Jungtal. In een kwartiertje ben je boven en begint de Alpenblumwandeling. Het belooft een mooie dag te worden. Zigzaggend langs de steile rotshelling zwoegen we ons naar boven. De afstand tot de top wordt steeds kleiner, onze ademhaling steeds hijgender en de paadjes steeds enger.

alpine-star-1644033_1920
Edelweiss

Wat doen we, gaan we door of draaien we om? We kiezen voor het laatste. Vroeger was geen berg ons te hoog, maar nu is zelfs het Jungtal een top te ver. Tevreden met ons wijze besluit zetten we ons in Sant Niklaus aan de wijn. Eigenlijk is er niets mis met Oud zijn.

Deel drie in de serie Zomer in Zwitserland

Het geluid van de bergen

~ Ingrid Verbeek ~ 1 reactie

cow-1644166_1920Het geklingel van koeienbellen, het ruizen van stromende watervallen en boomzagen die zich een weg vreten door dichte bossen. Dit zijn de geluiden die me, als ik wakker word na een middagdutje, eraan herinneren dat ik in Zwitserland ben. Geluiden die me vertellen dat ik terug ben in de bergen, waar ik ooit aan mijn vader vroeg: ‘hoe kan het dat de koeien niet van de schuine weilanden afvallen’?

Zijn antwoord “dat komt doordat ze korte voorpoten hebben”, heb ik mijn hele jeugd geloofd.

Deel twee in de serie Zomer in Zwitserland

Naar Zwitserland, de heenreis

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Mijn ouders waren reislustige mensen. In de zomervakantie werd de auto volgeladen, de kinderen erin gepropt en reed mijn vader ons naar een buitenland. Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland waren geliefde bestemmingen. Mijn moeder durfde buiten haar vertrouwde omgeving niet te rijden en dat was maar goed ook. Vader reed, moeder las de kaart.

switzerland-862876_1920

Dit jaar breng ik mijn zomervakantie in Zwitserland door. Huisgenoot M. en ik rijden om beurten, de mevrouw in de TomTom wijst ons de weg. Wat ik heel prettig vind, is dat ze niets zegt als ik tegen haar uitval. Ik kan haar uitschelden als ze niet op tijd waarschuwt voor een afslag, of als ze eigenzinnig op een andere route overgaat, waardoor we opeens op weg naar Parijs zijn. Onverstoorbaar blijft ze aanwijzingen geven of doet ze er langdurig het zwijgen toe.

Tussen mijn ouders ging dit wel anders.

Dit is deel één in de serie Zomer in Zwitserland