Op Noorderzon, het jaarlijkse kunstenfestival in Groningen, liep ik mijn voormalig huisarts tegen het lijf. Niet zo raar, want het festival is een groot warm bad van ontmoetingen en weerziens. Maar wat doe je als je aan een tafel komt te zitten met je (ex)huisarts. Vertellen dat je laatst weer last had van een ontstoken vinger of groeten en negeren?
Gelukkig kreeg ik niet de tijd erover na te denken, want zij nam zelf het initiatief. Een enthousiaste begroeting volgde, waarin zij ook haar aanwezige familieleden aan me voorstelde. Leuk, dacht ik, als je als ex-huisarts en ex-patient elkaar gewoon van menstotmens kunt blijven tegenkomen.
Ze moest weg, op naar de volgende voorstelling. Haar zoon bleef nog even zitten en vroeg of ik ook huisarts was. Na mijn ontkennende antwoord draaide hij zich snel af. Een gesprek van menstotmens met een ooit-patient van zijn moeder was hem duidelijk een brug te ver. Hij koos daarom voor negeren. Ik kreeg het er een beetje koud van.
Doorkijkjes 