Hoe ouder je wordt, hoe meer ervaring je krijgt met afscheid nemen. Soms in de vorm van een ongewenst einde aan een vriendschap, soms in een eigen keuze om een relatie te beëindigen en in toenemende mate door het verlies van mensen aan de dood. Definitiever kan het niet, ongevraagder ook niet.
Elk overlijden werpt me terug op mezelf. Hoe wil ik leven en hoe wil ik er zijn voor de ander? Het recente overlijden van een goede vriend maakt me duidelijk dat door de nabijheid die we tot het einde met elkaar gedeeld hebben, ik vrede kan hebben met dit onherroepelijke afscheid. Niet dat ik niet verdrietig ben, maar onze vriendschap is voldragen. Alles is gezegd, met of zonder woorden, het is rond.
Dat geeft me een groot gevoel van geluk en dankbaarheid. Zo wil ik leven en zo wil ik afscheid nemen.
Doorkijkjes 
Ik ook! Dank je wel!
LikeLike