Alles in mij schreeuwt: nee, nee! Niet het land weer open doen, niet naar de kapper, masseur of nagelstudio, laat de dierentuinen en musea dicht, stop de treinen en blijf thuis.
De eerste weken van de lockdown was ik bang. Die angst voel ik nu weer. Het gaat allemaal veel te snel, het virus is nog onder ons. De eerste hobbel is genomen, de curve afgeplat. Maar er is nog geen vaccin, er zijn nog geen medicijnen. Mijn lieve schoonzus woont in een verpleeghuis waar corona heerst, ik hou mijn hart vast. En dan zou ik nu de teugels al laten vieren, terwijl zij… Nee, nee, nee, ik doe hier niet aan mee.
Ik laat mijn haar gewoon verwilderen en ik hoef die schattige pandababy niet te zien. Geen terrasjes voor mij, geen bioscoop of tattooshop. Ik wil nog niet, ik ben er nog niet klaar voor. Ik hou mijn wereld klein en blijf in lockdown. Of dat nou intelligent is of niet.
Doorkijkjes 
Helemaal mee eens. Dit blijkt nog eens extra uit journaalbeelden gisteren waar drommen mensen in parken en winkelstraten samenklonteren.
LikeLike