Wat wordt ze groot, dat ooit kleine nichtje. Ik heb haar nog de luier verschoond en haar haar eerste stapjes zien doen. En dan opeens, als je even niet oplet, is ze een jonge vrouw geworden. Die haar plek in de wereld aan het zoeken is en daarbij geen uitdaging uit de weg gaat. Alleen op wereldreis? Geen probleem. Ingewikkelde studies doen? Ja, leuk.
Er was een tijd dat ik nog geen tante was, toen was ik alleen maar een zus. Tante word je pas als je zus of broer kinderen krijgt. Voor mijn nichtje ligt dat anders, toen zij geboren werd kreeg ze gelijk een tante erbij. Dat wist ze op dat moment nog niet, maar al gauw kreeg ze door dat die vrouw die zo op haar moeder leek, wel erg vaak op bezoek kwam.
Voor haar is het de natuurlijkste zaak van de wereld dat ik haar tante ben. Voor mij is het elke keer een weg van verwondering. Bij iedere ontmoeting leer ik haar opnieuw kennen. Eerst als het kleine meisje dat ze was, nu als de jonge vrouw die ze geworden is. En nu ze volwassen is, leert ze ook mij kennen en zegt ze, als ik iets over vroeger vertel: ‘oh, maar dat wist ik helemaal niet’. “Nee lieverd”, zeg ik dan, “dat was voordat jij mijn nichtje werd”.
Doorkijkjes 