Tag: Benthe

Sporen

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Ik laat de hond uit in een witte wereld. Er zijn me al wat mensen, honden en fietsen voorgegaan. De pootafdrukken aan de rechterkant van de weg zijn van Benthe. Die herken ik uit duizenden.

Ik loop vaak over deze weg, hij brengt me naar het weiland waar Benthe vrij kan rondrennen. We hebben samen al heel wat schoen- en pootafdrukken achtergelaten. De meeste onzichtbaar, behalve als er modder op de weg ligt.

Zodra de sneeuw gesmolten is, zijn de sporen verdwenen. Of zou de aarde onthouden wie hier gewandeld, gefietst en gerend hebben? Misschien blijven onze sporen wel bestaan, ook als we er niet meer zijn. Een troostrijke gedachte.

Voor Loes †

Graafschoentjes

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

Bah, wat heb ik nou toch weer een vieze pootjes. Waarom maakt mijn baasje die niet schoon, ze ziet toch dat ze zwart zijn van de klei. Het is ook elke keer hetzelfde. Heb ik enthousiast een muizenhol uitgegraven, zegt mijn baasje: ‘maak je poten zelf maar schoon, je hebt ze ook zelf vuil gemaakt’.

Ik vind het niet eerlijk. Die klei gaat helemaal tussen mijn tenen zitten, die krijg ik er met mijn tanden niet meer uit. En als de klei opdroogt, worden het harde klonten en dat doet pijn bij elke stap die ik zet. ‘Moet je maar niet graven’, zegt mijn baasje dan. Maar ik kan niet anders, want ik ben een Friese Stabij en die zijn gemaakt om te graven. Liefst naar mollen, maar muizen smaken me ook goed.

Zoals u weet, ben ik een dame en zie ik er graag netjes uit. Daarom heb ik het volgende bedacht: ik vraag aan Sinterklaas graafschoentjes met klittenband, die kan ik zelf aan en uit doen. Want van mijn baasje hoef ik geen hulp te verwachten. Maar die is dan ook geen dame.

Lopen over water

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie
Het knuppelpad

Samen met hond Benthe wandel ik in ‘t Roegwold, het prachtige oud/nieuwe natuurgebied ten oosten van Stad. We besluiten over het Knuppelpad te lopen. Best een beetje spannend zo’n plankier zonder railing. Het ritme van de houten planken botst met de bewegingen van het water. Ik word er een beetje zeeziek van en Benthe maakt het liefst gelijk rechtsomkeert. Maar we laten ons niet kennen en lopen door.

Na een tijdje went het en begint het Grote Genieten. De wind om je hoofd, het klotsende water en het rustgevende gegak van ganzen zorgen voor een verstilde wereld. Benthe en ik hebben er na drie rondjes nog geen genoeg van. Morgen weer.

Waken en slapen

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

20200503_083048Voor hond Benthe en poes Floris geldt de anderhalve meter niet. Wel moeten ze allebei op een eigen kussen liggen. Daar zorgt Benthe voor. Ze sleept elke dag het grijze kussen naar buiten voor Floris en neemt zelf haar plek in de deuropening in.

Poes Floris is niet meer zo snel ter been en moet veel rusten. Ze hebben daarom afgesproken dat als hij slaapt, Benthe waakt. Benthe neemt haar taak heel serieus. Zelfs de baas mag er niet langs.

Ze weten dat ze een beetje in de weg liggen, want de kortste route naar de tuin is nu geblokkeerd. Maar voor zoveel dierenliefde loopt het baasje vast wel een stukje om.

 

Twee hondjes

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

20191228_090006 (4)Kijk ze daar eens liggen. Benthe en Floris hebben nergens weet van, die hebben geen last van het coronavirus. Ze doen wat ze altijd doen, slapen, eten, poepen, knuffelen, spelen, andere poezen wegjagen, een kuil graven in de tuin. Ze hoeven niet zo nodig te socializen, ze hebben genoeg aan zichzelf.

Voor de baasjes geldt dat niet. Die gaan graag de deur uit. Naar de tennisbaan, de yoga, de film, naar vrienden. De baasjes moeten nog leren genoeg aan zichzelf te hebben. Daar hebben ze tot 6 april de tijd voor.

Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen. Een hond en een poes is ook goed.