Tag: hond

Proefliggen

~ Ingrid Verbeek ~ 1 reactie

Zo’n jonge pup in huis is hard werken. Niet alleen voor de baasjes, maar ook voor haar. Er is zoveel nieuws te ontdekken en te leren. Buiten plassen in plaats van binnen, een paar minuutjes alleen zijn, spelen met een bal, ’s nachts slapen in de bench, voor het eerst aan de lijn lopen, stoeien met andere hondjes op de puppycursus.

En tussendoor steeds maar weer slapen. Daar heeft ze al veel lekkere plekjes voor gevonden. In een klein hoekje naast de bank op een heerlijk zacht kussentje. Tussen onze voeten of onder de tuinbank, maar alleen als er ook iemand óp de bank zit. Soms midden op het vloerkleed, opgerold tot een klein bolletje.

Benthe proefliggenVandaag hebben we iets nieuws uitgeprobeerd. Het baasje is voor de gezelligheid ook op het vloerkleed gaan zitten. Benthe zag haar kans schoon. Maar de baas moest wel haar pootjes vasthouden, want in haar eentje liggen vindt ze nog een klein beetje moeilijk.

Mijn nachten met Benthe

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

De eerste nacht slaap ik helemaal niet. Te nieuw, te spannend, te opgewonden om ook maar een oog dicht te doen. Ook Benthe ligt klaarwakker naast me.

De tweede nacht val ik als een blok in slaap, tot een uur of twee als ze me zachtjes wakker maakt. Plastijd! Daarna kan ik de slaap maar moeilijk vatten. Ik blijf maar naar haar kijken, naar haar bruine krulletjes en fluwelen oortjes. “Nee, niet doen, niet aankomen, anders wordt ze weer wakker” .

De derde nacht raak ik al meer gewend aan haar aanwezigheid. Haar rustige ademhaling, de plofjes waarmee ze zich omdraait, haar ogen die regelmatig contact met me zoeken (als ik heel toevallig even wakker ben…).

20180820_095155
overdag

Vanavond wordt haar eerste nacht in de keuken. Ik ga lekker bij haar slapen, want ik kan mijn nachten met Benthe niet meer missen. Heb ik al verteld dat ze ’s nachts in een bench slaapt?

Benthe

~ Ingrid Verbeek ~ 1 reactie

IMG_8185_resized_2
En opeens is ze daar, onze nieuwe hond. We waren al een tijdje aan het zoeken, gisteren vonden we haar. Ze is geboren in Friesland en dat is niet toevallig, want ze is een Friese stabij. Zeven weken en drie dagen jong en al behoorlijk eigenwijs. Bij het verkennen van de tuin komt ze gelijk onze poes tegen. Dat is spannend, dat is leuk, dat is spelen!

IMG_8177_resized
Poes Floris denkt er anders over. Hij is dol op honden, maar niet op puppy’s. Die zijn te druk, te opdringerig, ze keffen te hard en plassen op de keukenvloer. Met hoge rug, dikke staart en woest blazend verdedigt hij zijn territorium. Benthe is niet onder de indruk. Ze blijft het proberen en heeft zelfs al een kopje van Floris gekregen. Onmiddellijk gevolgd door een haal.

Oh, ik zie het al, dit wordt een haat-liefde verhouding. Dat komt wel goed.

 

Afscheid

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

RIMG0116Zo klein was ze nog maar toen ze bij ons kwam. Joppe was een zorgenhondje. Samen met haar broertjes en zusjes was ze te vroeg bij de moederhond weggehaald en daardoor was ze nog niet wegwijs in de wereld. We hebben haar veel moeten leren en vooral veel geduld moeten hebben. Maar het is goed gekomen, al bleef ze altijd wat argwanend naar mensen die ze niet kende. Vertrouwde ze je eenmaal, dan was het ook voor altijd.

Vandaag hebben we, na dertien jaar, afscheid van haar genomen. Daar ging een lange periode van twijfel aan vooraf. Ze kon niet ver meer wandelen, maar ze speelde nog wel graag. Ze bleef  ’s morgens lang in haar mand liggen, maar deed ze dat niet altijd al? Ze had artrose, maar kreeg daar pijnstillers voor. Maar de grote vraag blijft uiteindelijk: wie ben jij om te besluiten dat het leven van je hond ten einde is en wanneer besluit je dat? Daar heb je iemand anders bij nodig, de dierenarts.

maart 2009 054En toen ging het snel. We hebben haar nog twee dagen om ons heen gehad en vanochtend heeft de dierenarts haar bij ons thuis laten inslapen. Het is goed zo en we gaan haar missen. We blijven achter met poes Floris, die zich afvraagt waar haar maatje gebleven is.

Wij weten zeker dat Joppe nu in de hondenhemel is.

Stijve pootjes

~ Ingrid Verbeek ~ Plaats een reactie

walnut-1751661_1920Vandaag heb ik walnoten gekraakt. De oude voorraad moet op, want de verse noten liggen al te drogen. De hond ligt naast me in zijn  mandje te slapen. Krakkk, zegt de eerste walnoot en de hond kijkt onmiddellijk op. Hij komt stram overeind en gaat naast me zitten: “ik wil ook!”

Nou moet u weten, de hond is de laatste jaren steeds slechter gaan horen. Hier thuis hebben we regelmatig discussies over wat hij eigenlijk nog hoort. Volgens mij niets meer, volgens huisgenoot M. (met dank aan Sylvia Witteman) nog íets. Ik ben iemand die graag gelijk heeft, dus ik hou mijn poot stijf. Daarin lijk ik op mijn hond, die heeft daar ook last van.

Ik zit nu in een lastig pakket: huisgenoot M. heeft gelijk. Gelukkig herkent de hond mijn dilemma en reikt me een helpende poot: “Zullen we een dealtje sluiten? Ik zeg niets tegen M. en jij geeft mij elke dag een walnoot”.

Zo gezegd, zo gekraakt.